Səhər saat 7

tənhalıq yalnız insana xas hal deyil.
tənha yollar görmüşəm, kimsənin yürümədiyi
tənha ağaclar görmüşəm, kölgəsində kimsənin oturmadığı
tənha itlər görmüşəm, qaraqabaq - kimsəyə hürməyən
tənha arılar görmüşəm pəncərə şüşəsində çırpınan
tənha qollar görmüşəm
gecələr yalnız öz bədənini qucaqlayan.


Gecə saat 5

mən ümidlərimi yox,
inandıqlarımı itirdiyim üçün yalqızam
indi qarı yağmayan nakam qışam
gülü açmayan solğun yazam
küləyi əsməyən sazaqsız payızam.
sənin çox olduğun hər yerdə mən çox azam
düşün ki, bir ağacam
yerə tökülmüş keçmiş yarpaqlarımı dilənirəm küçələrdən
"hamı" sözünün mənasını indi anlamışam:
"hamı" - sənsən!


Ayrılıq

biz başqalarına sevgili olmamaq üçün sevgili olduq.
biz başqalarının dostluğuna əngəl olmamaq üçün dost olduq.
biz başqalarnın ayrılmaması üçün...
...ayrıldıq



Köhnə xatirə

torpağa qarışmiş köhnə bir dostumu yad edirəm
həmişə deyirdi ki, bir gün gələcək sən də mənim kimi
öz ürəyinə səyahətə cıxacaqsan
sevdiyin dostlarının və sevdiyin qadınların
"fəxri xiyabanı" ilə qarşılaşacaqsan
və
geri dönüb unutduğun adamları yenidən unudacaqsan.
qaçacaqsan... susacaqsan...
sənə həmişə sadiq olan künclərə qısılıb ağlayacaqsan...
belə yaşayacaqsan.
Və budur:
Gecə...
Boş küçə...
onu axtarırsan gizlicə...
Sevdik, bu da nəticə:
Heç-heçə..